کد مطلب:94952 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116

حکمت 219












[صفحه 814]

كسی كه بخاطر دنیا اندوهگین شود، بر مشیت الهی خشمگین گردیده است آن كس كه از درد و اندوهی كه بوی رسیده، شكوه و شكایت كند، در حقیقت، از پروردگار خویش گله مند بوده است آن سست اندیشی كه نزد توانگری رود و بخاطر دولت و ثروتش، به او تواضع و فروتنی نماید، دو سوم دین و ایمانش را بر باد داده است كسی كه قرآن بخواند و پس از مرگ در آتش افتد، بی تردید، جزو كسانی بوده كه آیات خدا را به استهزا و مسخره میگرفته است آنكه دلش در دام دوستی دنیا افتد، به سه چیز دنیا گرفتار شده: اندوهی جاودان. حرصی بی پایان. آرزوئی دور و دراز و محال


صفحه 814.